Mówię wam, wczoraj miałem pierwszy od wielu tygodni prawie bezbolesny dzień. Czy to ładna pogoda sprawiła, że tak dobrze się czułem, czy inna siła zadziałała, ale można powiedzieć, że był to komfortowy dzionek. Nawet stały, a mocno dokuczliwy ból neuropatyczny był mniejszy niż zazwyczaj. Również napięcie mięśniowe tak bardzo nie uwierało mięśni. Jakie to wspaniałe uczucie, gdy możesz spokojnie czytać i nie odczuwać w tym samym czasie destrukcyjnego oddziaływania bólowych bodźców. Lepsza jest percepcja, lepsze jest ogólne samopoczucie, Lepszy jest humor i pomimo niesprzyjających informacji zewnętrznych, dotyczących tej cholernej zarazy, łatwiej człowiekowi żyć. Dziś niestety wróciło wszystko do normy jesienno-zimowej. Zazwyczaj dopiero w czerwcu tworzą się dla mnie przyjazne okoliczności niewiadomego pochodzenia, które ograniczają dolegliwości. Stanowi to dla mnie nie zrozumiała zagadkę, dlaczego akurat w ciągu kilku letnich miesięcy jest lepiej, a już we wrześniu zaczyna się nawrót. Tylko ciepła pogoda? Nie sądzę, że tylko to, ale nie mogę skorelować różnych czynników z odczuciami cielesnymi. Wszystkie dotychczasowe zależności przeze mnie obserwowane nie pozwalają na wyciągnięcie jedynie słusznego wniosku. doświadczam na sobie dalej i skrzętnie notuje w pamięci wszystkie okoliczności, które mogą mieć na to wpływ. Walczymy dalej jako społeczeństwo z paskuda i zachowujemy daleko idącą ostrożność. Nawet jak sami się nie boicie o siebie, to Pomyślcie o mnie i o takich jak ja, którzy są w grupie ryzyka. Ja jestem gotowy na śmierć, ale nie chciałbym tego czynić teraz. Mam czas i jeszcze parę rzeczy do zrobienia. Pozwólcie mi i nam na to. Jak zwykle cieplutko pozdrawiam. Miras

Marzec - a tu proszę 20 stopni na zegarze. I co Miruś zrobił...... tarasowe leżankowanko. Lato tej wiosny dało mi możliwość pobytu w krótkiej koszulce i skorzystania z kąpieli słonecznej, a także przewietrzenia płuc, na świeżym powietrzu. Prawie całą zimę przesiedziałem w domu. Rzadko wyjeżdżałem, ale dużo planowałem. COVID 19 mocno komplikuje moje zamierzenia na ten rok. Jestem w grupie szczególnego ryzyka ze względu na porażenie mięśni oddechowych i zaburzenia krążenia spowodowane brakiem ruchu. Dlatego muszę zachować szczególną ostrożność, bo przecież pomimo stanu w jakim jestem chcę żyć. Może się to komuś wydawać dziwne i wiem że tak jest, bo nawet przy mnie pewnego razu, dwaj pracownicy służby zdrowia mówili, że woleliby umrzeć. Ja ich jednak nie posłuchałem i zrobiłem po swojemu. Żyję i was zachęcam abyście dbali o swoje zdrowie i życie. Słoneczko jest jednak lekarstwem i daje za darmo witaminę D3 i działa kojąco na psychikę. Zrobiłem sobie wizualizacje i przeniosłem się telepatycznie na plażę do Sopotu. Kocham to miejsce i uwielbiam tam być, patrzeć się na radosnych ludzi, na bawiące się dzieci, na grające w plażówkę laski. Skoro nie mogę już tam pojechać, to przynajmniej mogę się tam transcendentalnie położyć i napełnić duszę miłością i ciepłem promyków słonecznych. Korzystajcie i wy z dobrodziejstw matki natury, Tylko pamiętajcie - 3 metry odległości i żadnego zbliżenia. Okej, kończę pisanie bo z tym zbliżeniem to dwuznacznie zabrzmiało i nie będę wątku kontynuował. Dobrego humoru i miłości wam życzę. Miras