Zaryzykowałem i przyjąłem dzisiaj preparat Pfizera zwany szczepionką, stając się jednocześnie podmiotem badania, jako że substancja ta jest w trakcie realizacji 4 procedury zatwierdzającej do obrotu i jest dopuszczona jedynie warunkowo. W moim przypadku jest to forma eksperymentu, gdyż na okoliczność  takiej przypadłości jak moje główne schorzenie oraz pochodne nie przeprowadzono żadnych nawet wstępnych badań. Zobowiązałem się do przekazania informacji o reakcji mojego organizmu na preparat mając jednocześnie nadzieją, że nie wystąpią niepożądane odczyny poszczepienne. Podjąłem to ryzyko po analizie za i przeciw ale uznałem, że przy porażeniu mięśni oddechowych i wyraźnie odczuwalnym spłyceniu oddechu wirus sars cov 2 byłby dla mnie wyrokiem,  a przecież chcę żyć, aczkolwiek niektórzy uważają, o czym osobiście mogłem się przekonać, że w takim przypadku jak mój  żyć nie warto. Nie podzielam tego zdania, ale każdy może mieć swoje. Wysłuchałem wykładu prof. Jemielitego w Uniwersytecie Warszawskim, który po wielu latach pracy wynalazł i opatentował technologię mRNA i którą uczelnia sprzedała firmie biontech za 300 mln dolców. Uznałem, że technologia ta nie powinna być groźna dla zdrowia, a korzyści większe niż ryzyko powikłań. Zawsze jest coś za coś a wybór należy do nas. Każdy musi sam podjąć decyzję. Pozdrawiam was cieplutko. Baru

Pojechałem na wiosenny spacer. Wielu jej oznak nie spotkałem, jedynie stokrotki i podbiał. Pierwiosnki owszem też, ale  już  je wcześniej widziałem podczas kilku wcześniejszych późno zimowych podróży. Co prawda nie byłem zbyt daleko poza miastem, ale mimo wszystko tegoroczna wiosna się spóźnia. Można tylko mieć nadzieję, że skoro zima była w miarę śnieżna i nieco chłodna, to lato będzie słoneczne i ciepłe. Musiałem oczywiście odwiedzić Rynek i równie piękne pełne historii dwie ulice franciszkańską i Kazimierzowska. Przejechałem również stroma ul. Władycze. przy której urodził się profesor Malawski. Skorzystałem również z oferty kiermaszu świątecznego. Ale jakby nie było te olbrzymie pisanki kojarzą mi się z pewnym zwrotem podczas luźnej rozmowy pani minister Bieńkowskiej " ale jaja, ale jaja ". Jaja są olbrzymie i faktycznie pięknie wykonane. Świetny to pomysł i dobra robota. To mi się podoba. Mimo wszystko wiosna się spóźnia a jest już pożądana i oczekiwania. Muszę napisać interpelacje albo petycję do właściwego  ministra od pogody albo od razu do prezydenta od klimatu i poskarżyć się na opieszałość wiosenki panienki. Żeby to jeszcze coś dało. Z ciepłymi pozdrowieniami, Mirek