Dzięki życzliwości pani Barbary Sykały, która w Przemyślu prowadzi gabinet medycyny komplementarnej, zostałem poddany badaniu biorezonansem magnetycznym. Badanie wraz z omówieniem wyników, trwało półtorej godziny i było bardzo cennym źródłem informacji dotyczących funkcjonowania poszczególnych narządów i organów mojego organizmu. Poza problemem z rdzeniem kręgowym, którego  uszkodzenie struktur w odcinku szyjnym skutkuje spastycznym paraliżem czterokończynowym, nie jest źle. Biorąc pod uwagę moje dodatkowe komplikacje które wystąpiły bezpośrednio po ostatnim paraliżu, związane z zatorowością płucną,  czasową utratą mowy, zaburzeniami w oddychaniu, w przełykaniu pokarmów , a także udarem niedokrwiennym,  to mogę stwierdzić że jest całkiem dobrze. Jednak są obszary które wymagają dalszej korekty parametrów medycznych. Badanie to potwierdziło  wcześniej ustalone Już przeze mnie mankamenty, jak piasek w drogach moczowych, ale również pokazało co można jeszcze poprawić. Będę nadal dołożyć do osiągnięcia stanu pełnej samoregulacji mojego organizmu wykorzystując do tego spektrum  możliwości jakie dają naturalne metody leczenia i wspomagania organizmu. Teraz do tego Spektrum stosowanych przeze mnie myków, dojdą jeszcze fale niskich częstotliwości biorezonansu.

Moje wątpliwości dotyczące procedur stosowanych przez NFZ w zakresie cewnikowania, zostały rozwiane przez Ministra Zdrowia, który w odpowiedzi na pismo  monitującego w tej kwestii posła na sejm RP pana A. Matusiewicza stwierdza, że pielęgniarki posiadają zarówno umiejętności jak i kompetencje do cewnikowania pacjentów. Minister w wykładni prawnej informuje, że w toku nauki zawodu  pielęgniarki  uczą się wykonywać tę czynność, jak również informuje, że polskie prawo zobowiązuje je do wykonywania cewnikowania. Potwierdziło się tym samym moje przekonanie, że stosowane w praktyce medycznej procedury nie są właściwe i są niezgodne z obowiązującym stanem prawnym.  Tym samym mogę stwierdzić, że Narodowy Fundusz Zdrowia,  nakładając obowiązek cewnikowanie tylko na lekarzy, nie przestrzega przepisów, co potwierdza się w praktyce i w udzielonej mi  przez NFZ pisemnej odpowiedzi na moje wątpliwości. Moje pytanie, a zarazem obawa brzmi -  co NFZ na to.  Ponowię moje pytanie do funduszu, kierując do niego kolejne pismo przesyłając w załączeniu stanowisko Ministra Zdrowia. Zobaczymy co z tym zrobi fundusz, jak zareaguje.

Drugi mój wyjazd na świeże powietrze w tym roku, zakończył się spotkaniem z ratownikami medycznymi. Wzmożone napięcie mięśniowe, które mi cały czas dokucza, nasiliło się tak mocno, że cały zesztywniały, zacząłem drążyć, a skurcze mięśni był tak silne że przepona i mięśnie oddechowe spowodowały bezdech. Koniecznością było wyzwanie pomocy medycznej. Ratownicy, a fajne Chłopaki przyjechali z ręki podali  w żyłę lek rozluźniający. Po paru minutach kiedy nie przyniósł ulgi powtórzyli dawkę, a po kolejnych 10 minutach kiedy objawy nie ustąpiły podali trzecią maksymalną dawkę. Gdyby ta nie zadziałała konieczna by była podróż do szpitala i podanie kolejnej dawki pod monitoringiem w warunkach szpitalnych. Na szczęście napięcie odpuściło, A ja po tych lekach, poczułam się jak na haju. Miałem niezły odlot. Co prawda nie pamiętam już tego ale ponoć nawijałem jak katarynka. Potem smacznie zasnąłem. Wzmożone napięcie mięśniowe, czyli spastyka, to permanentny stan skurczu mięśniowego. Nie jest to przyjemne uczucie, ale czasami bardzo się nasila i wówczas  wszystko w tobie zaczyna drgać. Oddech przyspiesza tak jak podczas biegu, po chwili zaczynasz czuć zmęczenie organizmu i zaczyna ci brakować tlenu. Porażone mięśnie oddechowe nie nadążają napełniać płuc powietrzem i zaczyna ci robić się ciemno przed oczyma ze względu na brak właściwego dotlenienia komórek mózgowych. Dobrze akurat że akurat przyszła do mnie koleżanka i zadzwoniła na pogotowie. Bo jak bym tak dalej sam był to nie wiem jakbyś ją te zakończyło.

Do sklepów nie chodzę, ale wiem od moich znajomych, że wszystko drożeje. Widzę to po paragonach, które mi przynoszą, czytam również zestawienia GUS. Było to oczywiście do przewidzenia, że po ,, wrzuceniu miękkiego pieniądza,, z programów socjalnych ,,plus,, nastąpi wraz z popytem na towary i usługi ruch cen w górę. A to dopiero początek wspinaczki. Ten trend utrzyma się w  następnych miesiącach, oczywiście z pewną amplitudą wynikającą z sezonowości niektórych produktów. Występuje tu bardzo prosta relacja między podażą i popytam. Każdy producent wykorzysta taką sytuację, bo tak działa jeszcze częściowo wolny rynek. Oczywiście w krótkiej perspektywie czasowej, pieniądz ten napędza koniunkturę. Ale w dłuższym okresie czasu, spowoduje to wzrost inflacji powyżej bezpiecznego progu I  zdestabilizuje finanse publiczne. Pusty pieniądz, który pojawia się na rynku niczego dobrego nie wróży. Należy pamiętać również, że kraj nasz dźwiga na swoich barkach spory dług publiczny, który nominalnie szacowany jest na kwotę  jednego biliona złotych, co stanowi ok 50% PKP. Można rzec, że nie jest jeszcze tak tragicznie, bo średnia europejska to 86% względem PKB. Kraje znacznie bogatsze od nas jak Niemcy, Belgia, Francja mają większy dług publiczny.  Te kraje mają jednak mocniejszą i bardziej stabilna  gospodarkę i jest to dla nich mniejsze zagrożenie. W gorszej sytuacji są Grecy, u których dług publiczny sięgnął 180% PKB. W trudnej sytuacji również są Włosi ze 140 procentami.  Musimy pamiętać że nasza gospodarka w bardzo dużym stopniu zależna jest od obcego kapitału, głównie niemieckiego, ale także holenderskiego, francuskiego, hiszpańskiego czy brytyjskiego. Właścicielami wielu fabryk, zakładów, sieci handlowych, usługowych są biznesmeni z zagranicy. Gdy jest koniunktura na rynkach światowych, a jeszcze jest, to wszyscy czerpią zyski. Ale gdy się koniunktura skończy, a niedługo to nastąpi, to wówczas pierwsze cięcia pójdą w krajach satelickich, a więc i u nas. Nie dobrze to wróży na kolejne lata. Tąpnięcia w gospodarce można spodziewać się już niedługo. Niektórzy analitycy uważają że nastąpi to jeszcze w tym roku, inni przepowiadają wiosnę  2020 roku. Nic nie wskazuje na to, że będziemy do tego przesilenia przygotowani. Nie dostrzegam, żadnej strategii gospodarczej realizowanej przez rządzących. Wszystkie działania podejmowane są ad hoc, bez wizji i perspektyw. Według zasady ,, po nas choćby potop,,. Kilkanaście lat temu, drogą rozdawnictwa socjalnego, bezpłatnej komunikacji i dopłat do niemal wszystkiego, poszła Grecja. W jakiej sytuacji się dziś znajduje, wszyscy zapewne doskonale wiedzą. Są pogrążeni w kryzysie i zależności od obcego kapitału na dziesięciolecia. W kapitałochłonne inwestycje infrastrukturalne kilka lat temu weszła Turcja,  która już jesienią ubiegłego roku poważnie odczuła wydatki budżetowe wchodząc w okres kryzysu. Szwedzi i Norwegowie, którzy od kilkunastu lat finansują bogaty socjal, wyraźnie i odczuwalnie zmniejszyli tempo rozwoju gospodarczego i od kilku lat oscylują blisko zerowego  PKB. Podobnie Francja, Hiszpania, Oczywiście te ostatnie kraje są wyraźnie bogatsze od Polski, ale ich tempo rozwoju jest niższe niż mogłoby być, gdyby nie mechanizmy nieracjonalnego gospodarowania środkami publicznymi. Wróćmy do Polski. Wiemy już, że nadmierny socjal i rozdawnictwo to błędny kierunek, że nadmiar inwestycji publicznych  jest co prawda potrzebny, ale ryzykowny. Pozostaje jeszcze wykorzystanie walorów surowcowych i geograficznych.  Mamy położenie tranzytowe na którym moglibyśmy zarabiać, a tez tego nie robimy. Mamy spore obszary ziem rzadkich, których nie wykorzystujemy. Mamy kadry specjalistów, którzy w kraju nie mają się gdzie realizować i wykorzystywać swoich umiejętności. Nie wykorzystujemy nawet tego co mamy. A wysokie opodatkowanie kosztów pracy i rygorystyczna kontrola nie napędzi koniunktury, wręcz przeciwnie wyraźnie ją przyhamuje. Mirek Bar

Niestety to było do przewidzenia. Nie ma porozumienia między związkami zawodowymi a stroną rządową, co do oczekiwań płacowych nauczycieli. Obie strony nie wykazały w zasadzie żadnego ruchu, trzymając się nadal w przysłowiowym szachu. Kolejne rozmowy dopiero pierwszego kwietnia, czyli na tydzień przed rozpoczęciem zapowiadanego strajku nauczyciel. A uczniowie najstarszych klas wszystkich typów szkół, dalej nie wiedzą czy będzie im dane przystąpić do jakże ważnego dla nich egzaminu. Zarówno strona rządowa jak i związkowa  liczy chyba na jakiś cud.  Ja przynajmniej nie dostrzegam woli zbliżenia stanowisk żadnej ze stron.   Na tym etapie nie będę się wdawał w dywagacje dotyczące ewentualnych scenariuszy rozwoju sytuacji. Zapewne analitycy rządowi przygotowują jakąś strategią działania negocjacyjnego dla premier Szydło. Niestety wątpię aby w tej strategii znalazły się satysfakcjonujące gwarancje płacowe, gdyż budżet jest przez programy socjalne  poza skrajem wytrzymałości. Związki zawodowe też nie mogą teraz odpuścić i zapewne pozostanę przy swoim. Tu jest tylko kwestia ustalenia wspólnego stanowiska między ZNP, Solidarnością i Forum Związków Zawodowych, tak aby przekaz z ich strony był spójny i silniejszy. Czy do tego dojdzie, to tu stawiam duży znak zapytania. Stronie rządowej zapewne zależy na tym aby wspólnego stanowiska związków nie było, co niewątpliwie zostanie wykorzystane podczas rozmów ostatniej szansy. Jeżeli jednak związki dogadają się między sobą, będą miały większą siłę  negocjacyjną, a to z kolei wymusi na rządzie większe ustępstwa. Póki co mamy  wojnę propagandową, która w niekorzystnym świetle stawia  jakże istotną dla kraju grupę zawodową jaką są nauczyciele.  W mediach nagłaśnianie są skrajnie niekorzystne informacje, które  de facto  deprecjonują całą społeczność oświatową. Już dziś można powiedzieć, niezależnie od wyniku tej wojny, że zwycięzcy nie będzie, gdyż zostały podkopane fundamenty prestiżu pedagogów oświaty narodowej. Mirek Bar

Kolejny raz musiałem wysłać mój wózek do naprawy w wrocławskim serwisie. Ponownie posłuszeństwa odmówiły akumulatory.  Tym razem naprawa została wykonana ekspresowo i po tygodniu wózek wrócił do mnie z nowymi akumulatorami. Ale serwis producenta nie mógł ustalić przyczyny kolejnej awarii akumulatorów. Wszystkie parametry, które rejestruje komputer wózka miały prawidłowe wartości. A to drugi raz taka usterka na przestrzeni 8 miesięcy. Podejrzewam że może być jakaś ukryta przyczyna,  która powoduje tę awarię. Kończy mi się gwarancja na wózek, A jak to się znowu powtórzy i będę musiał ponownie wysyłać sprzęt do Wrocławia już na własny koszt?? Może ktoś zna jakiegoś speca, które w razie czego mógłby sprawdzić mój sprzęt  w Przemyślu, to proszę o kontakt do niego. Będę wdzięczny. Czekam z niecierpliwością na ciepłe i słoneczne dni, bo bardzo się stęskniłem za wyjazdami do miasta.

Sygnalizowany przeze mnie problem z procedurą zabraniająca ratownikom medycznym i pielęgniarkom wymiany cewnika, zaintrygował posła na sejm RP pana Andrzeja Matusiewicza. Poseł podzielił mój pogląd, że procedura ta nie powinna być przypisana tylko lekarzom i w oparciu o mój przypadek i po dokonaniu analizy prawnej, skierował do ministra zdrowia Łukasza Szumowskiego wniosek o zmianę procedury w przedmiotowej sprawie. Podobnej treści pismo wysłał również do rzecznika praw pacjenta.  Ja otrzymałem kopie obu pism do wiadomości. Dziękuję posłowi oraz pracownikom biura poselskiego szczególnie Pani Marii Strzelec za podjęcie tematu, tym bardziej, że ja do biura poselskiego nie wnioskowałem, a informacja była zamieszczone przeze mnie tylko na Facebooku.  Poczekamy na odpowiedź ministra.

Niestety praktyka pokazuje, że jak nie za strajkujesz to nic nie wywołujesz. Przykład dali górnicy, którzy kilkanaście lat temu z kilofami, syrenami i jajkami pojechali na Warszawę. Lekarze. pielęgniarki, sędziowie, policjanci, celnicy, bodaj cała sfera budżetowa musi zastrajkować by co wytargować.  Przykre to ale prawdziwe. Teraz czas na edukację. To że nauczyciele zarabiają za mało wiadome jest od zawsze. Wszak w ich rękach jest w dużej mierze los naszych dzieci, wnuków a tym samym los naszej przyszłości i to nie tylko bytu materialnego ale duchowego i narodowego. 1800 zł miesięcznie dla nauczyciela stażysty i 2 800 zł na rękę dla nauczyciela z najwyższym stopniem awansu zawodowego, to faktycznie śmiesznie mało. Wręcz żenująco mało.  Nawet dodając do tego dodatek za wychowawstwo, za godziny ponadwymiarowe, czy motywacyjny / nie każdy je ma/, to powiedzmy 3 200 zł maksymalnie.  O trudzie i odpowiedzialności tego zawodu, pisać nie będę, bo kto nie czuje edukacji i tak tego nie zrozumie, a przekonywać niedowiarków zamiaru nie mam. Solidaryzuje się z tą grupą zawodową i chciałbym, by ich zarobki  były wyższe niż  powiedzmy operatora suwnicy ładunkowej.  Gdybyśmy chcieli zapłacić im godnie, to co najmniej każdemu trzeba by było dołożyć jeszcze raz tyle co dziś zarabia. Ale jako, że w naszym kraju regulacje płacowe ustalane są przez koniunkturalnie myślących polityków, gdzie prezydent państwa zarabia tyle samo co prezydent małego miasta, a prezes państwowego banku wielokrotnie więcej, nie liczyłbym na logiczne i racjonalne relacje płacowe. Chciałbym  Liczyć  jednak na minimum obiektywizmu i nie wykorzystywanie słusznych roszczeń do manipulacji tą grupą zawodową i środowiskiem około oświatowym w tym uczniami i rodzicami. Jak widzę moje nadzieje w tym zakresie są chyba jednak płonne. Dotyczy to obu stron narastającego konfliktu, rządu i związków zawodowych, a konkretnie ZNP . Po pierwsze. Jeżeli strajkowało kilka grup zawodowych wcześniej i dostało czego żądało, to było wiadome że i ta grupa pójdzie w ich ślady. Proste jak bambus. Rząd mógł wyprzedzić ruch związków i wyjść w czas z konkretną propozycją. Jeżeli stać nas na kolejną przedwyborcza  piątkę plus i kolejne rozdawnictwo za nic, to nie stać nas było na konieczną podwyżkę za pracę - pytam. Moim zdaniem to się kupy nie trzyma. Gdzie tu sens i logika. To już nie jest ,,oczywista oczywistość,, to jest ,, absurdalna, absurdalność,,. Do tego manipulowane wypowiedzi premiera Morawieckiego, dotyczące czasu pracy nauczycieli i pani minister Zalewskiej o wysokich wynagrodzeniach, które wprowadzają chaos informacyjny i zamęt społeczny, ustawiają negatywnie społeczeństwo do tej grupy zawodowej. To zapewne dobrze przemyślana i cyniczna gra, obliczona na doraźny efekt propagandowy. Z drugiej strony mamy Związek Nauczycielstwa Polskiego z towarzystwem prezesem Broniarzem, który karierę związkową zaczynał na początku stanu wojennego w 82 roku . Związek ten z długą i bogatą bo przeszło 100 letnią historią, w okresie PRLu stał się przystawką PZPR-u  i tę uległość do lewicowych rządów dalej kontynuuje. Jaki cel ma kierowany przez niego związek dokładnie jeszcze nie opiszę, bowiem będę analizował dalsze jego działania i rozwój sytuacji, ale już dziś wnioskuje, że nie chodzi tylko o podwyżki. Sposób działania związkowców nie jest trudny do rozszyfrowania. Gdyby chcieli wygrać batalię o podwyżki, musieliby inaczej tę partię rozgrywać. To że pan Broniarz i jego ludzie nie wiedzą  jak prowadzić negocjacje i jakie argumenty i jaką siłę nacisku można zastosować to wiem, bowiem nieraz można było się o tym przekonać.  Zapewne jednak mają doradców, pytanie tylko od czego, czy od skutecznych negocjacji, walki o dobro nauczycieli i całej edukacji, czy od ideologii politycznej.  Niczego nieświadomi nauczyciele dają się wciągnąć w tę grę. Oczywiście weszli w to w dobrej wierze, nie zdając sobie z tego sprawy, do czego zostają wykorzystywani. A efekt tej rozgrywki już zaczyna być widoczny , mianowicie wywołanie antagonizmów między nauczycielami a rodzicami i uczniami, obawiającymi się o brak możliwości przystąpienie ich dziecka do egzaminu zarówno po ósmej klasie jak I gimnazjalnego, ewentualnie jeszcze egzaminu maturalnego. Mamy jeszcze miesiąc czasu. Zapewne rząd coś dorzuci do proponowanych 5% projektowanej podwyżki, zapewne będą prowadzone dalsze podjazdowe gierki, słowne przepychanki, ale czy obie strony spotkają się gdzieś pośrodku. Nawet jeśli tak się stanie i oby tak się stało, to niesmak pozostanie, Ale co najgorsze pozostaną i to na długo zaburzone relacje między dwoma jakże ważnymi i kluczowymi partnerami -  nauczycielami i uczniami oraz rodzicami. A to wszystko dlatego, ze rząd nie wykazał się racjonalnością działania, a związki wykonywały instrukcje politycznych mocodawców, których celem jest wprowadzanie niepewności wręcz chaosu w kraju. Tak się niestety robi politykę. Mirek Bar